En wat is de ervaring van een cursist?

Opmerkzaam over onrust

Oordeel ik? Ben ik te ongeduldig? Neem ik te weinig tijd voor dingen?
Tja, ik moet toegeven van wel. Ben daar dankzij mindfulness achter gekomen. Ook al sta ik aan het prille begin ervan….dit is me wel duidelijk geworden.

Ik volgde een paar individuele sessies bij Ingrid. Kwam bij haar met de vraag beter te slapen. We mediteren bij haar en ze bespreekt de manier waarop ik met mindfull-zijn omga. Grappig dat ze een aantal woorden op het bord schrijft, die ik eerder met betrekking tot mijzelf heb uitgesproken……Woorden als ‘oordelen’, ‘moeten’, en ‘geen tijd’ verschijnen er. Dan denk ik: “wat een veeleisend persoon” en tegelijkertijd realiseer ik me dat ik die persoon ben…..Eyeopener.

De bedoeling was dat ik ook thuis zou mediteren. Logisch, anders beklijft het nauwelijks. Dat lukte me niet dagelijks, waardoor ik een schuldgevoel kreeg ( en daar s ‘nachts mee bezig was). Een kleine worsteling.
Ik had een tip gekregen over een meditatieleraar. Toen ik een meditatiefilmpje van hem opzette, ergerde ik me aan zijn stem. En hij lastte adempauzes in, waar ik me ook aan stoorde. Ik kreeg telkens het gevoel dat de meditatie was afgelopen, terwijl dat niet zo bleek te zijn. Want zijn stem kwam weer terug. Dat zorgde voor onrust bij mij.
Aan zijn stem ergerde ik me trouwens de volgende keer veel minder. Aan de lange pauzes die hij nam nog wel. Dus ging ik opzoek naar een prettiger stem. En vond die bij een vrouwelijke meditatieleraar. “Is dat iets wat je in je dagelijks leven ook doet? Dat veranderen naar iets anders? ” vroeg Ingrid me tijdens de volgende mindfulness sessie….”Ja, dat klopt”, antwoordde ik. Maar niet zo dat het extreem is, dacht ik erachteraan. Als een opdracht als freelance journalist me niet aanstaat, zoek ik naar andere opdrachten met meer uitdaging. Lijkt me niets mis mee.

Terug naar de meditatie. Ontspannen was lastig. Dat merkte ik bij mezelf op. De vrouwelijke meditatieleraar had een prettige stem; maar de meditatie vond ik te kort. Daardoor kwam ik niet in de ontspanning. Besloot de volgende keer een langere meditatie te doen. Nodig is dat ik daarvoor tijd moet maken ( die ik heb ). Ik ben goed in het oordelen over anderen die niet kunnen ontspannen of geen tijd maken voor meditatie . Maar….zelf maak ik ook die ‘fout ‘…..weer een eyeopener.

En ongeduldig ben ik ook.
Ik krijg ondertussen allerlei ideeën in mijn hoofd. Interessant  om mensen te interviewen over meditatie en ( on ) rust…..voelt voor mij makkelijker dan mediteren. Misschien ben ik toch rationeler dan ik dacht? Zag mezelf altijd als een gevoelsmens…..Een toepasbare quote schiet me nu te binnen. De journalist in kwestie was met zijn gezin op yoga-vakantie geweest en zei iets in de geest van:
“Het is anders om over rust te schrijven dan het te ervaren” ( Wouter de Jong ) . Een schot in de roos. Want zo ervaar ik het ook.

En wat heeft mindfulness me tot nu toe gebracht, ( na 3 weken oefenen) ? Veel eyeopeners! Ik wil zeker vaker mediteren. Zeg ik liefdevol tegen mezelf. Want het woord ‘moeten’ schrap ik ook uit mijn vocabulaire….En misschien kan ik meer tijd nemen voor privé- en professionele zaken……Geeft wat meer rust.

En het slapen? Dat gaat al iets beter….Misschien dankzij een kruidenthee met salie? Of ben ik dan toch weer een gevoelsmens….?
Nicole Mulders

Reactie Ingrid van Straten:

Dank Nicole, voor het delen van je ervaring. En ook zo herkenbaar. Ik zeg vaker tegen cursisten ” dat wat je tijdens de meditatie ervaart, kom je óók in het gewone leven tegen “. Oordelen bijvoorbeeld ( de stem, de pauzes, te lang, te kort ), maar ook verwachtingen, uitkomsten min of meer willen afdwingen, controle ( ik wil ontspannen). Onderwerpen die in de mindfulness langskomen haken hierop in, denk aan acceptatie en grenzen bewaken. Al na enkele weken kunnen zich inzichten als flitsjes aandienen. Hoe mooi.